مدینه فاضله ای که کایلی جنر می ساخت...

از زبان یک دختر که در آفتاب سوزان خیابان آرزو کرد کایلی جنر باشد

اگر من کایلی جنر بودم در یک روز گرم آفتابی شلوغ موبایلم از دستم در جوی آب نمی افتاد یا اگر هم یک در میلیون همچین چیزی اتفاق می افتاد یک "فدای سرم "می گفتم و به مسیرم ادامه می دادم.اگر من کایلی جنر بودم عکسم  فقط روی پروفایل تلگرامم نبود با عکاس خبره و چیره دست برای مجله ها و ژورنال ها عکس می گرفتیم و من آن موقع بلد بودم ژست بگیرم.در دنیایی که در ان من کایلی جنر بودم از هیچ پسر دبیرستانی تیکه نمی شنیدم.از صدای موتور، اسید پاشی نمی ترسید.

در جهانی که صد و هشتاد درجه با جهان الان فرق می کرد و من در آن کایلی جنر بودم جشن  تولد هجده سالگی ام را به باشکوه ترین حالت ممکن در  عمارت مجللم در کالیفرنیا برگزار می کردم .روز بعد از تولدم از خواب بیدار میشدم و درآینه به خودم می گفتم که عصر جدیدی در زندگی با اتفاقات هیجان انگیر روبه رویم هست.و هیچ وقت نگران کنکور، دانشگاه، شغل و..نبودم.اگر کایلی جنر بودم در راه و نیم راه  شهری که در آن زندگی میکنم و شهری که درآن درس میخوانم نبودم.نگران رتبه و تراز و نمره هایم نبودم.اگر کایلی جنر بودم  برند لاک خودم را داشتم.آن وقت هیچ دختری سر اینکه اصلا  لاک نمیزنم به من نمی خندید.به دست هایم نگاه نمی کردم و نمی گفتم تو برای لاک زدن زشتی.ناخن های باریکی نداری.برعکس به همان دختر و تمام دوست هایم لاک برند مخصوص خودم را هدیه می دادم.اگر کایلی جنر بودم برای مراسم ها و فرش قرمزها لباس هایی می پوشیدم که برای یک دختر هجده ساله نبود.لباسی می پوشیدم که اندامم را نشان دهد.من کایلی جنر بودم و سینه و باسن بزرگتری داشتم.لب های تو پری که با لب های قیطونی الانم خیلی فرق می کرد.اگر من کایلی جنر بودم پنیر تبریزی نمی خوردم و کل امیر آباد شمالی را پیاده بالا نمیرفتم.در جهانی که من این نبودم و کایلی جنر بودم شصت میلیون انسان در اینستاگرام مرا دنبال می کردند .عده ای برام فحش کامنت می گذاشتند و عده ای دوستم داشتند.اگر من کایلی  جنر بودم با خواهرهای سلبریتی و مادرم در گرانترین خانه ویلایی آخر هفته مان را می گذراندیم.اگر من کایلی جنر بودم شب ها کابوس نمی دیدم .از خواب نمی پریدم و تب خال نمی زدم.به مادرم نمی گفتم که خواب بد دیدم و او هم نمی گفت که من هم خواب بد دیدم.هیچ وقت فکر نمی کردم این هیولا کی قرار است دست از خواب من و مادرم بردارد.مادرم  هم مریض نبود، از درد نمی نالید و در میان سالی موهای سفیدش ریشه نمی زد.فقط و فقط اگر من کایلی جنر بودم.اگر من کایلی جنر بودم در شلوغی دروازه دولت احساس حالت تهوع نمی کردم  و برای اینکه از مترو جا  نمانم بین دو درنمی ایستادم.حساب نمی کردم اگر این قطار را از دست بدهم یک ساعت دیرتر میرسم.در دنیایی که درآن کایلی جنر باشم هیچ تجریشی وجود نداشت.هیچ امام زاده صالحی وجود نداشت و مهم تر هیچ گدایی در هیج امام زاده ای نبود.کایلی جنر اگر بودم مدام با خودم تکرار نمی کردم "یا عماد من لا عماد له".به خدا، پیدایش هستی و فیزیک و شیمی فکر نمی کردم.همه چیز می توانست متفاوت باشد و من کایلی جنر باشم .می شد که من دختر غمگینی نباشم و به این فکر نکنم که زندگی بیهوده  مزخرف است.اصلا وقتی برای فکر کردن پیدا نمی کردم .در دنیایی که میشد خیلی بهتر باشد و من کایلی جنر باشم تا صبح با دوست هایم مست می کردم , می رقصیدم و برایم مهم نبود هنوز به سن قانونی نرسیدم.اگر کایلی جنر بودم اخبار تلویزیون را نمی دیدم.قسمت حوادث روزنامه را نمی خواندم و با این خبرها اوقاتم را تلخ نمی کردم.برایم داعش ، ترور و قحطی مهم نبود.اگر کایلی جنر بودم کمد لباسم بزرگترین کمد لباس دنیا بود با رنگ ها و برند های مختلف.به همه کسانی که دوستشان داشتم می گفتم که کار نکنند پول های من به زندگی همه مان می رسد.اگر کایلی جنر بودم ساعت های زیادی از روزم را در شهر کتاب و انقلاب نمی گذراندم.از طعنه های اطرافیانم ناراحت نمیشدم و تاریخ تولد همه را فراموش می کردم.در حالیکه همه تاریخ تولد من را یادشان هست.درست برعکس الان که کایلی جنر نیستم.تغییر جنسیت پدرم برایم مهم نبود.

دنیا جای بهتری میشد اگر و اگر در یک عرض و طول جغرافیایی دیگر در خانواده ای دیگر با نام کایلی به دنیا می آمدم.کابوس ها دست از سرم بر می داشتند و در هیچ غروبی از زندگی دلم نمی گرفت.فقط و فقط اگر کایلی جنر بودم.من اما کایلی جنر نیست.من کایلی جنر را میشناسم و او من را نمی شناسد.من هر بار برمیگردم به خانه ای که مجلل نیست،به تاریخ تولدی که در ان گریه می کنم، به رفاقت هایی که از ان نارو می خورم،بر می گردم به سرزمین پراید و دویست شش ایران،برمیگردم به سرزمین تجاوز به دختر نه ساله،به تیکه انداختن پسرهای دبیرستانی،به کابوس هایم به تخت یک نفره ام ، به نگرانی هایم و به دغدغه هایم .

پ.ن:امیدوارم بدونید فقط یک نوشته است و لزوما زندگی واقعیم نیست.